Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2025 r., sygn. II SA/Ol 937/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant referent Natalia Stemplewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2025 r. sprawy ze skargi L. sp. j. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 4 września 2024 r. Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie nałożył na L. sp.j. (dalej jako: Spółka lub skarżąca) karę pieniężną w wysokości 2000 zł określoną w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 2201 ze zm.; dalej jako: u.t.d.) pod pozycją lp. 9.1, tj. wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym ważnego aktualnego okresowego badania technicznego potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że w dniu 14 marca 2024 r. przeprowadzono kontrolę drogową zespołu pojazdów składającego się z samochodu ciężarowego marki DAF o nr rej. (...) oraz naczepy ciężarowej marki KRONE o nr rej. (...). Wskazano, że przewóz realizowany był na podstawie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przez Spółkę. Na okoliczność kontroli sporządzono protokół, do którego kontrolowany nie wniósł uwag, ani zastrzeżeń. Ustalono, że przewóz był wykonywany pojazdem drogowym, który nie posiadał aktualnych okresowych badań technicznych potwierdzających jego zdatność do ruchu drogowego, gdyż termin badań technicznych naczepy ciężarowej upłynął z dniem 4 stycznia 2023 r. Wskazano, że badania techniczne z wynikiem pozytywnym zostały przeprowadzone dopiero w dniu 16 marca 2024 r., a zatem po zakończeniu kontroli drogowej. Podano, że ustalenia te znalazły potwierdzenie w Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców (CEPiK). Podniesiono, że zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 22 u.t.d., pod pojęciem "obowiązki lub warunki przewozu drogowego" należy rozumieć obowiązki lub warunki wynikające z przepisów m.in. ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1047 ze zm., dalej jako: P.r.d.), która określa zasady ruchu pojazdów na drogach publicznych. Powołano się na treść art. 81 ust. 5, art. 82 P.r.d. oraz art. 71 ust. 1 P.r.d. wskazując, że podmiot użytkujący dany pojazd zanim przystąpi do wykonywania przejazdów po drogach publicznych jest zobowiązany poddawać okresowym badaniom przez organy uprawnione. Podniesiono, że przepisy u.t.d. określają odpowiedzialność podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, kierowców, osób zarządzających transportem oraz innych osób wykonujących czynności związane z przewozem drogowym za naruszenia obowiązków lub warunków wykonywania przewozu drogowego ujawnione w toku kontroli. Stosownie do Ip. 9.1 załącznika nr 3 do u.t.d. za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym aktualnego okresowego badania technicznego potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego kara pieniężna wynosi 2000 zł za każdy pojazd. Podkreślono, że określone w załączniku nr 3 do u.t.d. kary pieniężne zostały ustalone w sposób sztywny, a tym samym wysokość tych kar jest niezależna od uznania organu administracji publicznej i w konsekwencji decyzja administracyjna o nałożeniu kary pieniężnej nie może określać innej wysokości kary niż ta, która wynika z określonej liczby porządkowej załącznika nr 3 do u.t.d. Podniesiono także, że odpowiedzialność przedsiębiorcy ma charakter administracyjny i nie jest oparta na zasadzie jego winy, a do stwierdzenia jej zaistnienia wystarczające jest co do zasady, stwierdzenie naruszenia przepisów o transporcie drogowym, nawet jeżeli doszło do niego w sposób niezawiniony. Podano ponadto, że Spółka nie przedstawiła okoliczności ani dowodów, uzasadniających zastosowanie art. 92c ust. 1 u.t.d, a materiał zgromadzony w aktach sprawy nie potwierdza wystąpienia także pozostałych przesłanek określonych w art. 92c ust. 1 pkt 2 i pkt 3 u.t.d.