Wyrok NSA z dnia 6 marca 2025 r., sygn. III OSK 127/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski Protokolant asystent sędziego Adam Płusa po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2021 r. sygn. akt VIII SA/Wa 500/21 w sprawie ze skargi M.F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 19 marca 2021 r. nr SKO.IN.4115.40.657.2021 w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 29 stycznia 2021 r. Burmistrz W. na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.) dalej "k.p.a.", w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. z 1990 r. nr 54, poz. 310) dalej "u.w.o.p.", odmówił M.F. wydania zaświadczenia w sprawie potwierdzenia pracy w gospodarstwie rolnym S.R. i J.R. w okresach od 19 kwietnia 2000 r. do 30 września 2003 r. W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że nie dysponuje dokumentami uzasadniającymi wydanie zaświadczenia o pracy skarżącej w indywidualnym gospodarstwie rolnym, a w tej sytuacji okresy te mogą być udowodnione zeznaniami co najmniej dwóch świadków zamieszkujących w tym czasie na terenie, na którym jest położone gospodarstwo rolne.

W wyniku rozpoznania zażalenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Radomiu postanowieniem z 19 marca 2021 r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 k.p.a. utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy. Organ II instancji powtórzył treść art. 3 ust. 2 i 3 u.w.o.p. zgodnie z którym jeżeli organ nie dysponuje dokumentami uzasadniającymi wydanie zaświadczenia o pracy zainteresowanej osoby w indywidualnym gospodarstwie rolnym, zawiadamia ją o tej okoliczności na piśmie, a okresy pracy mogą być udowodnione zeznaniami co najmniej dwóch świadków zamieszkujących w tym czasie na terenie, na którym jest położone to gospodarstwo. Dodatkowo wskazano, że zgodnie z art. 217 § 2 k.p.a. zaświadczenia wydaje się w dwóch przypadkach – gdy urzędowego potwierdzenia faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa (pkt 1) albo gdy to osoba ubiegająca się o zaświadczenie ma interes prawny w takim potwierdzeniu (pkt 2). W tym drugim przypadku organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu, a przed wydaniem zaświadczenia możliwe jest przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego (art. 218 § 1-2 k.p.a.). Postępowanie wyjaśniające przy wydaniu zaświadczenia nie powinno jednak polegać na kompletowaniu materiału dowodowego mającego służyć wydaniu żądanej w zaświadczeniu określonej treści, bowiem treść zaświadczenia ma się opierać na już posiadanych przez organ ewidencjach, rejestrach czy zbiorach danych. Jako, że organ nie posiadał żadnych dokumentów potwierdzających pracę skarżącej w gospodarstwie rolnym rodziców we wskazanym okresie to konieczne było wydanie postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia zgodnie z art. 219 k.p.a. Ponadto fakt, że z art. 3 ust. 3 u.w.o.p. wynika możliwość udokumentowania pracy w gospodarstwie rolnym zeznaniami świadków nie oznacza, że może mieć to miejsce w ramach postępowania w przedmiocie wydania zaświadczenia.