Interpretacja indywidualna z dnia 16 kwietnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.105.2025.1.AG
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 5 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 14 kwietnia 2025 r. (wpływ 14 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Opis transakcji nabycia nieruchomości oraz jej ujęcia w działalności gospodarczej: rodzice Pana małżonki, (…), będący darczyńcami, byli właścicielami nieruchomości handlowo-usługowej o powierzchni użytkowej (…) m², przeznaczonej na działalność handlową typu (…). Nieruchomość zlokalizowana jest w miejscowości (…) i obejmuje parkingi oraz drogę asfaltową łączącą budynek z ulicą (…). Posiada ona pełne uzbrojenie w media, w tym sieć wodociągową, kanalizacyjną, instalację elektryczną oraz gazową.
Dnia (…) 2007 r. nieruchomość została wynajęta na czas oznaczony do (…) 2025 r. na rzecz spółki (…). Najemca nie skorzystał z prawa pierwokupu, co umożliwiło przeniesienie wszelkich praw i obowiązków wynikających z umowy najmu na kupującego oraz obdarowaną.
Zakup nieruchomości nastąpił do majątku wspólnego, w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą pod nazwą (…), za kwotę (…) zł, odpowiadającą udziałowi 3/10 w nieruchomości.
Darczyńcy, tj. (…), dokonali darowizny udziału wynoszącego 7/10 tej nieruchomości na rzecz Pana małżonki, (…). Wartość darowizny określono w akcie notarialnym na (…) zł.
Wycena i wartość księgowa nieruchomości: wartość rynkową całej nieruchomości, zgodnie z wyceną sporządzoną przez biegłego rzeczoznawcę (…) z dnia (…) stycznia 2018 r., ustalono na (…) zł. Natomiast w akcie notarialnym przyjęto wartość nieruchomości niższą niż wartość rynkowa, tj. (…) zł, na którą składały się:
·zakupiony udział 3/10 – (…) zł,
·udział 7/10 otrzymany w drodze darowizny – (…) zł.
Łączne koszty wynikające z aktu notarialnego wyniosły (…) zł, a wartość gruntów w dniu nabycia określono na (…) zł.
Ujęcie nieruchomości w działalności gospodarczej oraz amortyzacja: po dokonaniu transakcji nabycia i darowizny nieruchomość została wprowadzona do działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą (…). W związku z tym sporządzono aneks do umowy najmu, obejmujący całą nieruchomość. W dokumencie tym określono, że nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, a z tytułu najmu wystawiane są faktury VAT na rzecz (…) przez (…). Dnia (…) 2024 r. umowa najmu została przedłużona do (…) 2035 r., z możliwością jej dalszego przedłużenia na kolejne 10 lat.
Darczyńcy dokonywali uprzednio odpisów amortyzacyjnych od całego środka trwałego, który znajdował się w ich ewidencji środków trwałych i był wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez (…).
W związku z przeniesieniem własności nieruchomości doszło do nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obejmującej umowę najmu oraz prawa majątkowe związane z nieruchomością, co stanowiło pełną wartość nabytej nieruchomości.
Wspólnota majątkowa i dochody z nieruchomości: pozostaje Pan z małżonką we wspólnocie majątkowej, w związku z czym dochody generowane przez nieruchomość służą obojgu małżonkom i pozostają do wspólnego wykorzystania. Obecnie biuro rachunkowe, działające na podstawie Pana upoważnienia, dokonuje odpisów amortyzacyjnych wyłącznie od zakupionego udziału wynoszącego 3/10 nieruchomości. Pomimo Pana sugestii, do chwili obecnej nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne od udziału 7/10, który został nabyty w drodze darowizny, pomimo że cała nieruchomość została wprowadzona do działalności gospodarczej.
Uzupełnienie wniosku
Pana żona nie wprowadzała swojej części majątku do wspólnoty majątkowej. Pana żona użyczyła Panu swoją część w formie umowy użyczenia zawartej na piśmie.
Pytanie
Zwraca się Pan z uprzejmą prośbą o udzielenie opinii: Czy ma Pan prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od 7/10 środka trwałego nabytego w drodze darowizny i zaliczenie do kosztów podatkowych od całej nieruchomości wynajętej?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT amortyzacji podlega środek trwały będący współwłasnością, kompletny, zdatny do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania.
W Pana ocenie – ma Pan prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od całości nieruchomości, w tym udziału 7/10, który nastąpił w drodze darowizny, gdyż: nieruchomość stanowi środek trwały i wprowadzony został do działalności w całości, a wynajem nastąpił na całej nieruchomości wraz z gruntem. Od dnia przejęcia własności przynosi dochód do Pana i małżonki działalności oraz stanowi Pana i małżonki źródło przychodu, od którego w całości odprowadzają Państwo podatek od nieruchomości, podatek VAT, podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składkę zdrowotną i składki społeczne. Cała nieruchomość nie utraciła swojego gospodarczego charakteru, jest nadal czynnie wykorzystywana w działalności prowadzonej pod nazwą (…) i poprzedni właściciele (darczyńcy) dokonywali odpisów amortyzacyjnych od całej nieruchomości. Stwierdza Pan, że powinien od dnia nabycia, zgodnie z opisanym stanem faktycznym, dokonać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z całością podaną w akcie notarialnym pomniejszoną o wartość gruntu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tych przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:
·stanowią własność lub współwłasność podatnika,
·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
·są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Stosownie natomiast do art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych, która stanowi podstawę dokonywania tych odpisów. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Natomiast stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
Na podstawie art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.
Wskazuję też na art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:
−nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
−dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
−nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
−nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15.
A zatem, zgodnie z powyższymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny, jeżeli zachodzą ww. przesłanki, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja, gdy darowany składnik majątku był środkiem trwałym darczyńcy i ten dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tego składnika. W tej sytuacji przysługuje podatnikowi prawo do kontynuowania amortyzacji po darczyńcy.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że rodzice Pana żony byli właścicielami nieruchomości handlowo-usługowej (dalej: Nieruchomość), przeznaczonej na działalność handlową typu (…) (dalej: Spółka). W 2007 r. Nieruchomość została wynajęta na czas oznaczony do (…) 2025 r. na rzecz Spółki. W związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą kupił Pan z żoną od Pana teściów do majątku wspólnego 3/10 udziału w Nieruchomości. Pana teściowie dokonali także darowizny 7/10 udziału w Nieruchomości na rzecz Pana żony. Następnie Nieruchomość została wprowadzona do Pana działalności gospodarczej. W związku z tym sporządzono aneks do umowy najmu, obejmujący całą Nieruchomość. Dnia (…) 2024 r. umowa najmu została przedłużona do (…) 2035 r., z możliwością jej dalszego przedłużenia na kolejne 10 lat. Darczyńcy dokonywali uprzednio odpisów amortyzacyjnych od całego środka trwałego, który znajdował się w ich ewidencji środków trwałych i był wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana teściową.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy ma Pan prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od 7/10 udziału w Nieruchomości nabytego przez Pana żonę w drodze darowizny i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od całej wynajętej Nieruchomości.
W tym miejscu odniosę się do przepisów ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), w której zostały uregulowane stosunki majątkowe między małżonkami.
Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Przy czym, stosownie do art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.
Jak stanowi art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.
Z tego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.
Małżonkowie przez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.
Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego, małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.
W Pana sprawie Pana żona nabyła do majątku osobistego w drodze darowizny od swoich rodziców 7/10 udziału w Nieruchomości. Wskazał Pan, że Pana żona nie wprowadziła tego udziału w Nieruchomości do wspólnoty majątkowej. Zatem jest Pan współwłaścicielem z żoną 3/10 udziału w Nieruchomości, która została nabyta przez Pana i Pana żonę w drodze kupna. Natomiast pozostałe 7/10 udziału w Nieruchomości, nabytej w drodze darowizny przez Pana żonę od Pana teściów, należy tylko do majątku odrębnego Pana żony.
Ponieważ nie jest Pan współwłaścicielem 7/10 udziału w Nieruchomości, nie zostały wypełnione wszystkie warunki wskazane w powołanym art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. Nieruchomość w udziale 7/10 nie stanowi Pana własności ani współwłasności. Stąd nie może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tej części Nieruchomości.
Podsumowanie: nie może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych od 7/10 udziału w Nieruchomości nabytego przez Pana żonę w drodze darowizny i zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od całej wartości wynajętej nieruchomości.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.