Interpretacja indywidualna z dnia 7 maja 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.280.2025.2.DA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej z tytułu zawarcia ugody z bankiem. Uzupełniła go Pani pismem z 5 maja 2025 r. (data wpływu 5 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wniosek dotyczy opodatkowania kwoty dodatkowej zwróconej przez bank na podstawie ugody (kredyt frankowy).

W dniu … października 2005 r., Pani oraz Pani mąż … zawarli z ... (później przekształcony w ...; dalej: „Bank”) umowę kredytu hipotecznego nr … w walucie wymienialnej we franku szwajcarskim (CHF).

Dodaje Pani, że ma z mężem wspólność majątkową.

Kwota udzielonego kredytu: 38 123,05 CHF na okres 240 miesięcy (20 lat). Cała kwota kredytu przeliczona na PLN (94 000 zł) została przeznaczona w całości na zakup mieszkania znajdującego się w …przy ul. ….

Zabezpieczenie spłaty kredytu – ustanowienie hipoteki zwykłej i kaucyjnej na spółdzielczym własnościowym prawie do kredytowanej nieruchomości na rzecz Banku. Od momentu zakupu po dzień dzisiejszy, lokal jest przeznaczony wyłącznie do celów mieszkaniowych dla Pani rodziny. Mieszkanie nigdy nie było przedmiotem najmu osobom trzecim oraz nigdy nie była w nim prowadzona działalność gospodarcza.

Począwszy od momentu zaciągnięcia umowy kredytowej, kolejne raty kredytu były spłacane bez żadnych opóźnień.

W dniu 10 kwietnia 2024 r., a więc w 19-tym roku spłacania kredytu, Bank wyszedł z propozycją ugody polegającej na przewalutowaniu na PLN aktualnego zadłużenia w CHF z tytułu kredytu, a następnie umorzenia części kredytu. Propozycja była prawdopodobnie związana z tym, że w tamtym czasie sądy zaczęły uznawać kredyty hipoteczne w CHF za nieważne, dlatego Bank wychodził z propozycjami do klientów, aby potencjalnie uniknąć spraw sądowych i poniesienia jeszcze wyższych kosztów. Po konsultacjach z reprezentantami dwóch kancelarii adwokackich specjalizujących się w sprawach kredytów frankowych, zdecydowała się Pani wraz z mężem na odrzucenie niekorzystnej propozycji ugody, ponieważ kancelarie potwierdziły, że umowa kredytu hipotecznego zawierała niedozwolone przez prawo klauzule i w związku z tym powinna zostać uznana za nieważną. W związku z tym, zamierzała Pani z mężem złożyć pozew przeciwko Bankowi do Sądu o ustalenie nieważności umowy kredytu od samego początku, w całości spornej umowy kredytu hipotecznego.

Jednak w dniu 15 kwietnia 2024 r. Bank zaproponował Pani i Pani mężowi przeprowadzenie mediacji przed Sądem …. W wyniku spotkania mediacyjnego w dniu 15 maja 2024 r. przed Sądem … oraz po negocjacjach, Bank wysunął nową propozycję ugody, którą zdecydowała się Pani wraz z mężem przyjąć.

W wyniku ugody z dnia 4 czerwca 2024 r. kredyt hipoteczny został całkowicie rozliczony:

-kwota zadłużenia z tytułu umowy pozostająca do spłaty w dniu podpisywania ugody: 3 141,55 CHF została przeliczona na walutę polską (13 746,17 PLN), a następnie całkowicie umorzona;

-w związku z rozliczeniem umowy, Bank wypłacił Pani i Pani mężowi kwotę 45 000 zł.

Bank poinformował Panią i Pani męża, że w wyniku zwolnienia z długu (umorzenia) z tytułu zadłużenia i otrzymania dodatkowej kwoty, powstaje u Pani i Pani męża przychód podlegający opodatkowaniu, a Bank będzie zobowiązany do wystawienia PIT-11.

Ponieważ zostali Państwo poinformowani, że od kwoty zwolnienia z długu (umorzenia wierzytelności), może zostać zaniechany pobór podatku, złożyła Pani wraz z mężem oświadczenie o spełnianiu warunków wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe:

-wierzytelność umorzona zgodnie z ugodą wynikała z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej i zabezpieczonego hipotecznie;

-zabezpieczenie w postaci hipoteki ustanowiono na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego;

-do dnia zawarcia ugody nie skorzystali Państwo z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej niż określona w umowie kredytu będącej przedmiotem ugody.

Jednocześnie Bank poinformował, że na kwotę dodatkową wypłaconą Pani i Pani mężowi (45 000 zł) , Bank wystawi PITy-11, które otrzymali Państwo w lutym 2025 r.: odpowiednio PIT-11 z przychodem 22 500 zł wystawionym na Panią, oraz PIT-11 z przychodem 22 500 zł wystawionym Pani męża.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Zgodnie z zawartą … października 2005 r. umową o kredyt hipoteczny, oboje kredytobiorcy (Pani i Pani mąż) odpowiadali solidarnie za spłatę kredytu do pełnej wysokości.

Ponadto, w Pani małżeństwie od początku (małżeństwie zawartym w dniu 21 maja 2005 r. − przed zawarciem umowy o kredyt) istnieje wspólność majątkowa i kredytowana nieruchomość również należy do wspólnego majątku. Rozliczają się Państwo wspólnie (PIT-37).

Ugoda została podpisana przez Panią i Pani męża, oraz ze strony Banku (...) − przez dwóch jego reprezentantów.

W treści ugody nie są przytoczone żadne przepisy, na podstawie których ugoda została zawarta. Jedyne przepisy, jakie są przytoczone w treści ugody to: art. 385¹ k.c., na podstawie którego mieli Państwo prawo potencjalnie dochodzić roszczenia wobec Banku o uznanie za bezskuteczne postanowień umowy oraz art. 410² k.c. o świadczeniu nienależnym (w przypadku postępowania sądowego i uznania postanowień umowy za niedozwolone, kredytobiorca mógłby żądać od Banku zwrotu wszystkiego, co świadczył na rzecz Banku w wykonaniu umowy, zaś Bank mógłby żądać od kredytobiorcy zwrotu udostępnionej kwoty kapitału).

Bank wypłacił łącznie Pani i Pani mężowi kwotę 45 000 zł, informując jednocześnie, że do końca lutego 2025 r. wystawi PITy-11 dla Pani i Pani męża w kwotach po 22 500 zł (co uczynił).

W trakcie mediacji z Bankiem, przedstawili Państwo swoje stanowisko, w którym szacowali całkowitą kwotę wpłaconych przez Państwa rat kapitałowo-odsetkowych na kwotę około 140 000 − 145 000 zł (przeliczaną na CHF), podczas gdy kredyt był udzielony na kwotę 38 123,05 CHF (94 000 zł). A więc kwota nadpłaconego kredytu z Państwa strony wyniosła około 46 000 − 51 000 zł.

W związku z powyższym Bank zaproponował wypłatę kwoty 45 000 zł, na którą zgodziła się Pani i Pani mąż, ponieważ chcieli Państwo uniknąć sporu sądowego. Dla Banku rozwiązanie ugodowe było również korzystne, ze względu na wysokie ryzyko przegranej przed sądem (w takich przypadkach zwykle koszty dla Banku rosną nawet dwukrotnie ze względu na poniesione koszty sądowe, koszty obsługi prawniczej oraz konieczność wypłaty odsetek ustawowych za okres procesu).

W ugodzie określono, że kwota 45 000 zł została wypłacona w związku z rozliczeniem umowy kredytu. Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej stanowisko Pani i Pani męża, kwota 45 000 zł była zwrotem nadpłaconego kredytu i odsetek.

Przedmiotowa kwota, o której mowa we wniosku, pokryła kwotę nadpłat ponad należnych Bankowi.

Łączna kwota spłaconych przez Panią i Pani męża rat wyniosła około 140 000 − 145 000 zł, a więc przewyższyła ona kwotę kredytu o około 46 000 − 51 000 zł.

Przedmiotowa kwota, o której mowa we wniosku, nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu.

Przedmiotowa kwota, o której mowa we wniosku, nie była wynagrodzeniem za odstąpienie przez Panią oraz Pani męża od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej.

Pytanie

Czy po otrzymaniu od Banku dokumentu PIT-11, zawartą w nim kwotę 22 500 zł powinna Pani doliczyć do pozostałych przychodów osiągniętych w roku kalendarzowym 2024 w momencie dokonywania rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że nie powinna doliczać kwoty 22 500 zł do pozostałych przychodów osiągniętych w roku kalendarzowym 2024, a więc nie powinna Pani być obciążana podatkiem od tej kwoty.

Uważa Pani, że kwota otrzymana od Banku jest niczym innym, jak tylko zwrotem części środków nadpłaconych przez Panią i Pani męża na rzecz Banku i należy traktować ją jako saldo rozliczeń między stronami, a nie jako dodatkowy przychód. Ugoda z Bankiem jest dokonaniem wzajemnych rozliczeń stron umowy, tj. rozliczeniem tego co jest należne, z tym co do tej pory zostało zapłacone. Z tytułu wzajemnych rozliczeń stron powstała nadpłata, którą Bank zwrócił Pani i Pani mężowi. Wypłacona kwota nie jest Pani przychodem, a stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków.

Powyższe stanowisko podejmuje Pani na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w szczególności art. 11 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w punkcie 9 ww. przepisu – „inne źródła”.

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe otrzymania kwoty z tytułu zawarcia ugody z bankiem

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się natomiast w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Odnosząc się do skutków podatkowych otrzymania ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku ugody zawartej z Bankiem w dniu 4 czerwca 2024 r. kredyt hipoteczny został całkowicie rozliczony:

-kwota zadłużenia z tytułu umowy pozostająca do spłaty w dniu podpisywania ugody: 3 141,55 CHF została przeliczona na walutę polską (13 746,17 PLN), a następnie całkowicie umorzona;

-w związku z rozliczeniem umowy, Bank wypłacił Pani i Pani mężowi kwotę 45 000 zł.

W ugodzie określono, że kwota 45 000 zł została wypłacona w związku z rozliczeniem umowy kredytu. Ww. kwota była zwrotem nadpłaconego kredytu i odsetek, gdyż łączna kwota spłaconych przez Panią i Pani męża rat wyniosła około 140 000 − 145 000 zł, a więc przewyższyła ona kwotę kredytu o około 46 000 − 51 000 zł. Przedmiotowa kwota pokryła kwotę nadpłat ponad należnych Bankowi. Ponadto wskazała Pani, że otrzymana przez Panią i Pani męża kwota nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu oraz nie była wynagrodzeniem za odstąpienie przez Panią oraz Pani męża od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej.

Zatem, otrzymanie ww. kwoty w związku z zawarciem przez Panią i Pani męża ugody z Bankiem, nie spowodowało po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. Wypłata ta jest dla Pani neutralna podatkowo.

Podsumowując, w analizowanej sprawie wypłata przez Bank ww. kwoty nie spowodowała u Pani powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie ma Pani obowiązku zapłaty podatku dochodowego od wypłaconej przez Bank ww. kwoty. Zatem, nie ma Pani obowiązku wykazania ww. kwoty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2024, w którym otrzymała Pani tę kwotę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku (nie analizował załączonych dokumentów). Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. drugiego współkredytobiorcy – Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.